W różnych okresach historycznych żołnierskie piosenki polskie nazywane pieśniami wojskowymi towarzyszyły naszym rodakom w drodze po odzyskanie wolności ojczyzny. Piosenki żołnierskie jak też i pieśni patriotyczne miały ogromne znaczenie dla żołnierzy. Na przestrzeni wieków powstało ich bardzo wiele, a najstarszą i najważniejszą zajmuje pieśń rycerska „Bogurodzica” z końca XIII wieku i pieśń, która stała się hymnem Polski „Mazurek Dąbrowskiego” napisany w 1797 roku we Włoszech. Pierwsza pieśń towarzyszyła rycerzom polskim przed rozpoczęciem bitwy grunwaldzkiej, druga zaś oficerom i żołnierzom Legionów Polskich we włoskim miasteczku Reggio w 1797 roku, rozpoczynając bitwę o odzyskanie niepodległości utraconej podczas trzeciego rozbioru Polski. Żołnierskie piosenki polskie dodawały odwagi i nadziei w drodze po upragnioną wolność. Żołnierskie piosenki polskie były w okresie historycznym trwającym od czasu dokonania III rozbioru Polski (przypadający na rok 1795) aż do zakończenia II wojny światowej czyli do roku 1945, stałym orężem wojska polskiego. Był to czas, kiedy żołnierskie piosenki polskie maszerującym ze śpiewem na ustach żołnierzom, dodawały otuchy i nadziei na odzyskanie niepodległości, a także był to czas szczególnego umiłowania ojczyzny. Można dokonać podziału na kilka okresów historycznych i czas, kiedy powstawały żołnierskie piosenki polskie, np.: – najstarsze – „Bogurodzica” (XIII w.) oraz „Idzie żołnierz borem, lasem” (XVI w.) – z czasów powstania kościuszkowskiego (1794 – 1795) – „Dalej chłopcy dalej żywo”, „Bartoszu, Bartoszu” – z okresu Księstwa Warszawskiego – (1807 – 1815) – „Łączmy sił naszych ostatki”, „Idzie idzie polskie wojsko”, „Chorągiewka” – okres powstania listopadowego – (1830 – 1831) – „Warszawianka 1831″, „Jeszcze jeden mazur dzisiaj”, „Witaj majowa jutrzenko”, „Tam na błoniu błyszczy kwiecie”, „Bracia, do bitwy nadszedł czas”, „Grzmią pod Stoczkiem armaty”, „Dalej bracia do bułata”, „Ułan” , „Tysiąc walecznych opuszcza Warszawę”, – czasy powstania styczniowego – 1863 – 1864) – „Hej strzelcy wraz”, „Jedzie ułan lasem”, „W krwawym polu”, „Marsz Żuawów”, „Od Warszawy do Krakowa wszędy droga jest gotowa”, „Zgasły dla nas nadziei promienie”, „Bywaj dziewczę zdrowe”, – z okresu Legionów Józefa Piłsudskiego – I wojny światowej (1914 – 1918) „O mój rozmarynie ” „Wojenko, wojenko”, „Przybyli ułani pod okienko”, „My, Pierwsza brygada”, „Pieśń o Wodzu miłym”, „Rozkwitały pąki białych róż”, „Pierwsza kadrowa”, „Piechota”, „Ułani”, „Ej dziewczyno, ej niebogo”, – czasy obejmujące II wojnę światową, ruch oporu, pieśni partyzanckie – (1939 – 1945)„Czerwone maki”, „Dziś do ciebie przyjść nie mogę”, „Oka”, „Marsz I Korpusu”, „Rozszumiały się wierzby płaczące”, „Serce w plecaku”, „Deszcz jesienny deszcz”, „Hej chłopcy, bagnet na broń”, „Jędrusiowa dola”, „Warszawskie dzieci”. Powyższe żołnierskie piosenki polskie powstawały na motywach żołnierskiego życia, do dziś przetrwały i są przy różnych uroczystych okazjach śpiewane i przypominane, przenosząc w odległą historię naszego państwa.